Dzięki stojącym, obficie owłosionym uszom niewielki Papillon to pies o naprawdę wyjątkowej urodzie. Te maleńkie czworonogi są radosne, przyjazne i czujne. Mogą wydawać się wyrafinowane i kruche, ale w rzeczywistości cechuje je większa wytrzymałość niż można by się spodziewać.
Rasa jest inteligentna i łatwa do wyszkolenia, dzięki czemu doskonale nadaje się zarówno do treningu posłuszeństwa, jak i agility. Dobrze dogadują się również z dziećmi i innymi zwierzętami domowymi. Szata Papillon jest długa, jedwabista i występuje w różnych kolorach. Są małą, ale aktywną rasą i wymagają regularnych ćwiczeń i stymulacji umysłowej.
Informacje o rasie Papillon
| Umaszczenie | Dopuszczalne są wszelkie maści na białym tle, przy czym na głowie biel nie może dominować. |
| Wysokość w kłębie | 20-28 cm (bez względu na płeć) |
| Masa ciała | Samica od 3,2 do 4,1 kg Samiec od 3,6 do 4,5 kg |
| Długość życia | od 13 do 15 lat |
| Użytkowość | Pies do towarzystwa, stróż |
| Klasyfikacja | Grupa IX (psy ozdobne i do towarzystwa) Sekcja 9 (kontynentalne spaniele miniaturowe) Nr wzorca: 77 |
Zdrowie
Najczęstsze problemy zdrowotne, z jakimi spotykają się Papillony, to: wypadanie rzepki kolanowej, postępujący zanik siatkówki oraz skłonności do łamania kości.
Należy szczególnie na nie uważać, kiedy są szczeniakami, ponieważ wówczas są jeszcze delikatniejsze niż jako dorosłe. Lepiej nie pozwalać im samodzielnie wskakiwać na meble i zeskakiwać z nich, a także wchodzić po schodach.
Pielęgnacja
Choć ich okrywa włosowa jest obfita, Papillony nie wymagają częstej i skomplikowanej pielęgnacji.
W przypadku sierści wystarczające powinno być czesanie raz lub dwa razy w tygodniu za pomocą gęstej metalowej szczotki i grzebienia oraz kąpanie wedle potrzeby.
Pazury powinny być przycinane mniej więcej co miesiąc, uszy – sprawdzane co najmniej co tydzień i czyszczone, kiedy zajdzie taka potrzeba (za pomocą specjalnych preparatów), a zęby – szczotkowane codziennie (przy użyciu pasty przeznaczonej dla psów.
Ćwiczenia
Nawet tak niewielkie psy jak Papillony potrzebują ruchu. Lubią bawić się ze swoimi ludźmi (np. w aportowanie piłki lub innej zabawki), a także biegać (nawet za owadami!).
Całkiem nieźle radzą sobie w agility (ang. zwinność).
Trening
Papillony, w przeciwieństwie do wielu psów małych ras, są dość łatwe do prowadzenia. Jeśli opiekun będzie konsekwentnie prowadził szkolenie, pupil nauczy się wykonywać polecenia (w tym te dotyczące posłuszeństwa) – tym bardziej, że lubią one zadowalać swoich ludzi.
Jako że przywiązują się mocno i z łatwością, nie powinny być zostawiane same na zbyt długo, ponieważ wówczas mogłyby być znudzone i nieszczęśliwe, co popychało by je do zachowań niepożądanych przez człowieka.
Oczywiście bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie socjalizacji.
Odżywianie
Dieta Papillonów powinna składać się z wysokiej jakości pokarmów dostosowanych do ich etapu życia, będących w formie komercyjnej karmy dla psów lub posiłków przygotowywanych w domu. Nie powinny otrzymywać resztek ze stołu, aczkolwiek niektóre “ludzkie” pokarmy są dla nich bezpieczne.
Nawet, jeśli Papillony nie mają szczególnych skłonności do nadwagi, lepiej nie podawać im zbyt wielu przysmaków, ponieważ zazwyczaj są bardzo kaloryczne.
Istotne jest to, aby pies miał stały dostęp do czystej, regularnie wymienianej wody.
Historia
Spaniele Kontynentalne uznawane są za jedną z najstarszych europejskich ras psów. Prawdopodobnie znane były już w XVI wieku albo nawet wcześniej. Wśród ekspertów panuje niezgoda co do tego, skąd one pochodzą. Na temat miejsca pochodzenia Papillonów wiadomo jedynie tyle, że są one z Europy kontynentalnej. FCI podaje jednakże Francję oraz Belgię jako kraje pochodzenia tych małych Spanieli.
Przed wiekami były bardzo popularne we Włoszech. Aż do roku 1480 pojawiały się niemal wyłącznie na włoskich obrazach. Prawdopodobnie moda na Papillony rozeszła się na całą Europę właśnie z włoskich dworów książęcych.
Podczas Rewolucji Francuskiej rasa znalazła się na skraju wymarcia, ponieważ były tępione w akcie buntu wobec arystokracji, która bardzo je sobie upodobała.
W 1969 roku oficjalnie zaczęto rozróżniać odmiany Spaniela Kontynetalnego, czyli właśnie Papillony oraz Phalene (u których uszy są opadnięte).
W Polsce psy tej rasy pojawiły się dopiero w latach 90. XX wieku.
Ciekawostki i fakty
- Nazwa “Papillon” pochodzi z języka francuskiego i oznacza “motyl”; jest do nawiązanie do tego, że ich uszy przypominają motyle skrzydła, a białe znaczenia na pysku – motyle odwłoki.
- Zazwyczaj Papillony mają umaszczenie białe z rudymi lub czarnymi łatami.
- Trzeba na nie uważać w pobliżu dużych zwierząt, ponieważ często można odnieść wrażenie, że Papillonom wydaje się, iż są większe niż w rzeczywistości.
- Wielkimi miłośniczkami Spanieli Kontynentalnych były m.in. trzy francuskie królowe – Maria Antonina, Maria Medycejska oraz Anna Austriaczka. Maria Antonina była tak bardzo przywiązana do swojego psa, że aż nie rozstała się z nim nawet wówczas, gdy została wtrącona do więzienia.
- Szczeniak Spaniela Kontynentalnego w odmianie Papillon z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP) to koszt od 2 500 do nawet 5 000 zł.
Pytania i odpowiedzi
Czy papillon ma włosy czy sierść?
Papillon to pies o eleganckim i delikatnym wyglądzie, charakteryzujący się uszami przypominającymi skrzydła motyla. Posiada długą, miękką i jedwabistą sierść, która może być różnego koloru, ale zawsze na białym tle. Więcej informacji o tym psie można znaleźć w standardach rasy. Warto zaznaczyć, że pies tej rasy nie posiada podszerstka.
