Bernardyn to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras na świecie. Znane są głównie za sprawą bardzo charakterystycznego wyglądu – ciemnych, mądrych oczu, masywnego ciała, dużej głowy o pomarszczonym czole i krótkim pysku; dzięki temu wielu ludziom wyglądają na zmęczona, lecz inteligentne, jakby posiadające jakąś tajemną wiedzę.
Jako że cechują się spokojem, łagodnością, wiernością i lojalnością, a także są przyjacielskie, to psy wprost idealne dla rodzin z dziećmi. Tym bardziej, że kochają dzieci tak bardzo, że aż powszechnie uważa się je za fenomenalne nianie!
Informacje o rasie Bernardyn
| Umaszczenie | Białe z mniejszymi lub większymi łatami (w różnych odcieniach rudości) lub pełnym płaszczem (również w odcieniach rudości). Dopuszczalne również pręgowanie na rudo-brązowym tle. Tolerowane są żółto-brązowe umaszczenie oraz nieznaczny czarny nalot na tułowiu. Pożądane ciemniejsze odcienie na głowie. Białe znaczenia wymagane są na klatce piersiowej, łapach, końcu ogona i kufie oraz w postaci strzałki na głowie i plamy na szyi. Pożądane są biały kołnierz oraz symetryczna ciemna maska. |
| Wysokość w kłębie | Samica: 65-80 cmSamiec: 70-90 cm “Psy i suki mogą być większe, niż podano, pod warunkiem, że zbudowane są harmonijnie i poruszają [się] prawidłowo.” (wzorzec FCI z dnia 03.06.2016) |
| Masa ciała | Samica: od 54 do 64 kg Samiec: od 64 do 82 kg Niekiedy spotykane są osobniki przekraczające 100 kg. |
| Długość życia | 8 – 10 lat |
| Użytkowość | Pies do towarzystwa, stróżujący i gospodarski |
| Klasyfikacja | Grupa II (pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy) Sekcja 2.2 (molosy typu górskiego) Nr wzorca: 61 |
Zdrowie
Choć nie należą do długowiecznych, Bernardyny przez większość życia cieszą się dobrym zdrowiem. Czasami zdarzają się u nich przypadłości takie jak np.: skręt żołądka (który jest powszechnym zjawiskiem wśród dużych psów), dysplazja stawów, entropium, ektropium oraz problemy z kręgosłupem. Często mają problemy ze ślinotokiem.
Opiekunowie nie mogą pozwalać na to, aby Bernardyn regularnie wchodził i schodził po schodach, ponieważ jest to zbyt obciążające dla układu kostno-stawowego.
Podczas upałów powinny mieć zapewnione dużo wody,oraz chłodne miejsce do odpoczynku.
Kupując szczeniaka rasy Bernardyn, warto zapytać hodowcę o to, pod kątem jakich chorób byli badani rodzice malucha.
Pielęgnacja
Pielęgnacja krótkowłosych i długowłosych Bernardynów w zasadzie niczym się nie różni. Przez większość roku należy czesać je raz w tygodniu (np. za pomocą metalowego grzebienia), a w okresie wymiany szaty – codziennie. Kąpiele okazjonalnie.
Pazury należy regularnie skracać, aby nie sprawiały dyskomfortu lub nawet bólu.
Co najmniej raz w tygodniu opiekunowie powinni sprawdzać czystość uszu pupila, a jeśli zajdzie taka potrzeba – pozbyć się zabrudzeń za pomocą specjalnych preparatów.
Warto też codziennie szczotkować zęby Bernardyna, używając przy tym pasty przeznaczonej dla psów.
Oczy tych psów również wymagają regularnej kontroli.
Ćwiczenia
Bernardyny to doskonali towarzysze na długie spacery. Od czasu do czasu lubią trochę pobiegać, ale raczej w umiarkowanym tempie. Mogą ciągnąć małe dzieci na sankach. Mimo że kochają podejmować aktywności wraz ze swoimi ludźmi, nie biorą udziału w psich sportach.
Trening
Tak duże i silne psy jak Bernardyny powinny możliwie jak najwcześniej rozpocząć socjalizację i szkolenie, a w szczególności trening posłuszeństwa. Zazwyczaj zaczynają reagować na polecenia, jak tylko zrozumieją wysuwane wobec nich oczekiwania.
Odżywianie
Bernardynom należy podawać wysokiej jakości komercyjną karmę dla psów lub posiłki przygotowywane w domu według zaleceń specjalisty. Dieta powinna być dostosowana do etapu życia psa.
Jako że psy tej rasy mają wolniejszy metabolizm i skłonności do nadwagi, lepiej kontrolować ich masę ciała oraz to, ile kalorii spożywają, a ilość podawanych przysmaków ograniczyć do minimum.
Z uwagi na podatność na skręt żołądka, należy podawać im mniejsze posiłki, ale częściej.
Zaleca się nie podawać im resztek ze stołu. Niektóre “ludzkie” pokarmy (oczywiście nieprzyprawione) są jednak dla nich bezpieczne.
Dostęp do czystej, regularnie wymienianej wody powinny mieć przez cały czas.
Historia
W 1050 roku mnich Bernard z Menthon założył w szwajcarskich Alpach hospicjum dla zmierzających do Rzymu pielgrzymów. To właśnie tam (lecz dopiero w XVII wieku, w roku 1660) powstały Bernardyny wyhodowane po to, aby ratować podróżnych, którzy utknęli w śniegu.
Dopiero 1865 roku rozpoczęto hodowlę mającą na celu zachowanie rasy.
W 1867 roku Heinrich Schumacher z Hollingen w pobliżu Berna rozpoczął prowadzenie dokumentacji hodowlanej.
Choć pierwotnie miały krótką sierść, około 1830 roku skrzyżowano je z Nowofundlandem, dzięki czemu powstała odmiana długowłosa, która stała się zdecydowanie popularniejsza.
Pierwszy wzorzec rasy Bernardyn został zatwierdzony 2 czerwca 1887 roku.
Niestety, wojny mające miejsce w XX wieku znacznie zmniejszyły liczebność populacji Bernardynów.
Do Polski pierwsze Bernardyny trafiły w latach 50. XX wieku i były to psy pochodzące z linii włoskich, czyli tych najbardziej cenionych.
Ciekawostki i fakty
- Ich przodkami prawdopodobnie są agresywne krótkowłose mastify przyprowadzone w Alpy przez Rzymian, a sprowadzone do Imperium Rzymskiego z terenów dzisiejszego Tybetu.
- Niegdyś były wykorzystywane również do stróżowania, jak psy pasterskie oraz w celach rzeźniczych.
- Mnisi zawsze wysyłali w góry cztery Bernardyny – aby po znalezieniu ofiary jeden wrócił do klasztoru i poinformował o znalezisku, podczas gdy pozostałe trzy miały ogrzewać i rozbudzać tę osobę.
- W animowanym filmie Disneya “Piotruś Pan” (1953) pojawił się pies o imieniu Nana, który był właśnie Bernardynem. Innym znanym fikcyjnym Bernardynem jest tytułowy bohater filmów “Beethoven”.
- Szczeniak rasy Bernardyn z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP) kosztuje przeważnie od 3 do 5 000 zł, ale zdarzają się zarówno tańsze, jak i droższe. Cena zależna jest m.in. od długości sierści, renomy hodowli oraz osiągnięć rodziców.
Pytania i odpowiedzi
Czy Bernardyn lubi dzieci?
Bernardyn jest rasą psa, która jest zwykle dobrze związana z dziećmi. Są to psy o łagodnym i przyjaznym charakterze, które lubią towarzystwo ludzi, w tym dzieci. Są cierpliwi i tolerancyjni wobec dzieci, co czyni je doskonałymi towarzyszami dla rodzin z dziećmi.
Jednak, jak każdy pies, również bernardyn może być zestresowany lub zaniepokojony przez hałas, chaos lub nieodpowiednie traktowanie przez dzieci. Dlatego ważne jest, aby nauczyć dzieci jak odpowiednio zachowywać się wobec psa i jak go traktować.
Również ważne jest, aby pamiętać, że bernardyn jest dużym psem i mogą być nieświadomie niebezpieczni dla małych dzieci z powodu swojej wielkości i siły, dlatego należy zawsze nadzorować interakcje między dziećmi a psem.




