Buldog Francuski

Buldog Francuski to jeden z najpopularniejszych na świecie małych psów. Rasa ta przypomina wyglądem “pełnowymiarowe” buldogi, z tą różnicą, że miniaturki mają duże stojące uszy, które przywodzą na myśl nietoperze; stanowią one znak rozpoznawczy. Duża, kwadratowa głowa “ozdobiona” jest zmarszczkami na spłaszczonym pysku. Do muskularnego ciałą przylega krótka, błyszcząca sierść.

Choć psy tej rasy niewiele szczekają, równocześnie potrafią być bardzo czujne. Dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, a także z ludźmi spoza grona swoich najbliższych – ogólnie są towarzyskie. Nie wymagają dużo ruchu; szczerze powiedziawszy – to typowe kanapowce. Buldog Francuski świetnie nada się na psa zarówno dla singla, jak i pary lub rodziny.

Informacje o rasie Buldog Francuski

Zdrowie

Jak wszystkie inne psy należące do ras brachycefalicznych, Buldogi Francuskie są podatne na problemy z oddychaniem, szczególnie podczas upałów i w wilgotne dni, oraz są wrażliwsze na znieczulenie.

Często występują u tej rasy również: choroby oczu [np. wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki, zaćma młodzieńcza (nazywana również rozwojową), podwinięcie powieki (entropion/entropium)], problemy skórne (np. alergie, autoimmunologiczne choroby skóry), wady układu krążenia i problemy z sercem, wady zgryzu oraz dolegliwości ze strony układu kostno stawowego (np. bóle spowodowane nieprawidłowo rozwiniętymi kręgami w kręgosłupie, dysplazja stawu biodrowego).

Pielęgnacja

Jako że Buldogi Francuskie linieją w minimalnym stopniu, wyczesywanie raz w tygodniu powinno być wystarczające. Wedle potrzeby należy oczyszczać fałdy na pyszczku i pilnować, aby nie były wilgotne. Pazury muszą być przycinane regularnie.

Ćwiczenia

Jak zostało wspomniane na początku artykułu – Buldogi Francuskie to typowe kanapowce, więc nie potrzebują dużo ruchu; najprawdopodobniej zadowolą się krótkimi spacerami 2-3 razy dziennie, ewentualnie z dodatkiem odrobiny zabawy na świeżym powietrzu.

Niektóre Buldogi Francuskie lubią jednak psie sporty, np. obedience (ang. posłuszeństwo), agility (ang. zwinność) albo rally-o (łączące elementy obedience i agility).

Każdy opiekun psa tej rasy powinien być świadom, że, z uwagi na spłaszczony pyszczek, nie można im pozwalać na wysiłek fizyczny podczas upałów oraz kiedy jest wilgotno.

Trening

Buldogi Francuskie to psy jak każde inne, więc warto szybko rozpocząć ich socjalizację i szkolenie, aby wyrosły na właściwie przystosowanych dorosłych. Niezłe z nich uparciuchy, co może utrudnić szkolenie, dlatego dobrze uzbroić się w cierpliwość i próbować korygować złe nawyki również poprzez zabawę. Odpowiednia motywacja (np. przysmaki) oraz wzajemna miłość mogą jednak zdziałać cuda.

Odżywianie

Należy podawać im wysokiej jakości karmę dostosowaną do etapu życia psa, biorąc przy tym pod uwagę to, że Buldogi Francuskie mają skłonności do nadwagi, więc należy bardzo uważnie kontrolować ich spożycie kalorii. M.in. ze względu na to lepiej unikać podawania resztek ze stołu, a szczególnie tłustych potraw i gotowanych kości. Aczkolwiek niektóre “ludzkie” produkty mogą być im podawane – oczywiście z umiarem i nieprzyprawione – a są to m.in.:

• ryby (np. łosoś),
• chude mięso (np. kurczak, indyk, wołowina),
• niektóre produkty mleczne (np. jogurt naturalny),
• ugotowany ryż,
• ugotowany makaron,
• niektóre owoce (np. jabłka, truskawki, banany, maliny, melony, brzoskwinie, gruszki, jagody),
• niektóre warzywa (np. brokuły, marchew, fasolkę szparagową, szpinak, dynię, groszek, pasternak, gotowane ziemniaki zwykłe i słodkie, seler).

Buldog francuski Historia

W połowie XIX wieku niewielkie Buldogi były niesamowicie popularne w niektórych angielskich miastach, w tym również w Nottingham, które było wówczas głównym ośrodkiem produkcji koronek w kraju. Jako że koronkarstwo stało się zagrożone ze względu na trwającą wtedy rewolucję przemysłową, wielu tkaczy wyemigrowało na kontynent (w tym do północnej Francji) w poszukiwaniu pracy, zabierając ze sobą swoich czworonożnych pupili.

W ciągu dziesięcioleci te małe pieski krzyżowano z innymi rasami, w efekcie czego wykształtowały się u nich charakterystyczne obecnie nietoperzowe uszy. Tak ukształtowane [psy] zyskały nazwę Bouledogue Français i prędko zyskały popularność w Paryżu. Pod koniec wieku słyszała o nich nie tylko cała Europa, ale nawet Ameryka.

Przez cały ten czas Anglikom bardzo się nie podobało, że Francuzi postanowili dostosować do swoich celów psy, które w pewnym sensie były ich symbolem narodowym.

Ciekawostki

• Jednym z przodków Buldoga Francuskiego jest Buldog Angielski.
• Buldogi Francuskie nie posiadają podszerstka.
• Choć białe umaszczenie jest dopuszczane przez wzorzec, dąży się do jego wyeliminowania, jako że niesie ono ze sobą ryzyko głuchoty.
• Buldogi Francuskie nie potrafią pływać.
• Coraz częściej przestrzega się przed kupowaniem Buldogów Francuskich z uwagi na to, jak bardzo są one obciążone problemami zdrowotnymi. Niektórzy weterynarze nie chcą nawet leczyć bezpłodności u psów tej rasy, aby nie przyczyniać się do ich rozmnażania.
• Z uwagi na to, jak wieloma problemami zdrowotnymi są obciążone Buldogi Francuskie, w Holandii istnieją szczegółowe wytyczne dotyczące tego, jakie osobniki mogą zostać dopuszczone do rozrodu.
• Edgar Degas i Henri de Toulouse-Lautrec malowali Buldogi Francuskie na swoich obrazach przedstawiających paryskie życie towarzyskie.
• Anglikom bardzo nie podobało się nazywanie angielskiego psa francuską nazwą.
• Uszy przypominające te u nietoperzy miały niegdyś zostać zastąpione przez tzw. “różane uszy”, które widzimy m.in. u Buldogów Angielskich, dzięki czemu Buldogi Francuskie wyglądałyby jak ich zminiaturyzowana wersja. Sprzeciwili się temu amerykańscy hodowcy.